دریافت
به نام خدا
با نزدیک شدن به روز جمعه ، تنور انتخابات داغ تر و شور و هیجان به عبارتی ادرنالین کاندیداهای جوان و جویای نام بیشتر از قبل شده است.
رصد گروههای مختلف در این چند روز نشان دهنده چند نکته مهم است:
1- انتقاد از عملکرد دوره قبل
2- افزایش مطالبات
3- عدم اشنایی با قوانین و مقررات
4- نمایش قدرت صنفی فارغ از منافع جمعی و منطقی.
1- از تشکیل اولین دوره شورا نزدیک دو دهه میگذرد.بسیاری از ما در سال 79 دانشجو و یا دانش اموز و شاید .... بوده ایم.خشت بنایی که با همت بزرگان و پیشکسوتان دامپزشکی بنا نهاده شد و انتظار میرفت تا همانند نظامهای صنفی مشابه (پزشکان و مهندسین ساختمان) نظم و اراستگی بیشتری بر حرفه رو به رشد دامپزشکی (از نظر کمیت و کیفیت ) بدهد.عضو گیری و تلاش بر معرفی این نظام به سایر حرف با کمک بخش دولتی مهمترین اقدامات دو دوره اول بوده است.نا اشنایی بخش خصوصی با ارکان تشکیلات ،ضرورت تشکیل نظام و .. سبب شده بود تا اکثریت اعضا از پیشکسوتان و کارکنان بخش دولتی باشند.
تصدی گری جوانان بر مناصب دولتی، افزایش فارغ التحصیلان و مطالبات در حد و اندازه سایر حرف (مهندسی ساختمان و پزشکان) و سبب شد تا در دوره اخیر ، افرادی جوان ، تازه نفس ، به مجموعه نظام دامپزشکی راه یابند.
تقارن فعالیت آنان با اجرای برخی قوانین مانند اصل 44 ،سبب احساس قدرت در تصمیم سازی گردید حال انکه با نگاه به شرح وظایف نظام دامپزشکی پی میبریم ،این نهاد جوان در استان ، صرفا مجری قوانین بالا دستی بوده که بعضاً قربانی ازمون و خطا ویا تنشهای شخصی افرادی در بالا دست شده است.
2- افزایش سطح اگاهی ، تحصیلات تکمیلی و گرایش افراد به تحصیل در رشته حقوق سبب شد تا اصناف دامپزشکی تسهیل روند امور صنفی را مطالبه نمایند. امور صنوف به افرادی برگزیده از همان صنف واگذار شده تا حداقل تنش بین دولت و مردم وجود داشته باشد و دولت صرفا بر امور نظارت داشته باشد. پرواضح پیداست دید نظارتی به همه مسایل ، استرس زا و چالش برانگیز است . به قول (سرپیتر دراکر ) متاسفانه این چالشها تبدیل به مشکلات مردم تبدیل شد. مشکلاتی که بر آن عنوان چالش دامپزشکی استان (صرف نظر از دولتی و خصوصی ) نامیدند.
از سویی مشکلات اقتصدی در عرصه تولید ، حجم عظیم فارغ التحصیلان و فعالان دامپزشکی، کم شدن مراجعات به دلیل کاهش جمعیت دامی ، افزایش رقابت به ویژه رقابت ناسالم و غیر حرفه ای در کسب و کار دامپزشکی ، کاهش صبوری در قشر جوان در جهت رسیدن به جایگاه اقتصادی و اجتماعی در مقایسه با نسل پیشکسوتان ، مطالباتی نظیر افزایش سطح رفاه ، دفاع حقوق صنفی را سبب گردید که تدوین قوانین جدیدی را می طلبید. از آن جمله بودند آیین نامه نظارت بهداشتی مصوب هیات محترم وزیران در سال 87 وقانون نظام جامع دامپروری کشور در سال 89 (ماده 5 و ماده 2 و سایر ظرفیتهای قابل استفاده که هنوز مغفول مانده ) و اخیرا ماده 34 قانون برنامه ششم توسعه کشور.
آنچه هویداست اینکه بخش دولتی با آگاهی ، رصد و شناخت نسبی از وضعیت آینده در کنار خیل عظیم کارهای بهداشتی ، پیشگیری که از آن به عنوان انتظارات و رسالت دامپزشکی دولتی نام می برند ، نسبت به تدوین قوانین ، آیین نامه ها ، دستورالعملها و شیوه نامه ها اقدام نموده و این روند همچنان ادامه دارد.پس دور از انصاف باشد اگر بخواهیم بخش دولتی را مورد بی مهری قرار داده و متهم به جدایی از بخش خصوصی نماییم.بخش دولتی اگرچه ممکن است مستقیم بر درمان و پیشگیری وارد نشده باشد و مستقیم با مشکلات کار ی همکاران روبرو نشده باشد اما سابقه سالها تجربه و نیز وظیفه خطیر جهانی اش این اجازه و توان را داده تا با حداکثر پتانسیل در جهت تعادل و تعامل فیمابین بهره بردار، دامپزشک ، بخش دولتی و خصوصی قدم بردارد وبه منظور ارتقا جایگاه دامپزشکی در سطح ملی و بین المللی اقدامات در خور و شایان توجه را به نمایش بگذارد. که خوشبختانه این امر به جدیت با همکاری بخش دولتی حتی در استان مازندران نیز پیگیری میشده که نامه 28/7/94 معاون محترم وقت ، غذا داروی وزارت بهداشت با مخاطب قرار دادن دامپزشکی مازندران در خصوص ایجاد اشتغال مولد در بخشهای مختلف فراورده های با منشا دامی . موید آن است.
3- نگاهی به برنامه ها و شعار های انتخاباتی در سطح کشور نشان میدهد بسیاری از همکاران شناخت لازم و کافی از قوانین و مقررات در زمینه فعالیت پیش رو را ندارند.و این افت میتواند موجبات تنزل جایگاه دامپزشکی در بین سایر صنوف و حرف را سبب گردد.
عدم اطلاع از چارت تشکیلاتی ، حدود وظایف و اختیارات شوراهای استانی ، منابع درآمد و هزینه و حتی طریقه عزل و نصب رئیس شورا و .... از آن جمله اند.
بیشک اولین قدم برای هراقدام برای هرنامزد انتخاباتی شناخت کافی از محیطی است که قرار است در آن گام نهد.انتظار میرفت نامزدهای محترم نگاهی به قوانین و مقررات مربوطه که به یمن اینترنت در هرکجا در دسترس است داشته باشند.
تشکیل گروههای مختلف با سلایق مختلف و صنوف مختلف اگرچه یک اصل انتخاباتی و درست ، اما باید درنظر داشته باشیم نمایندگان هرصنف هم باید شناخت کامل و مقبولیتی از سوی اعضا داشته باشند.باید بدانیم فردای انتخابات در نظام دامپزشکی فرد برگزیده نماینده همه دامپزشکان اعم از دولتی، خصوصی ، مسئول بهداشتی و داروخانه دار و کلینیسن هاست. عرق صنفی زمانی زیباست که فراگیر باشد چراکه انجمن ها به صورت تخصصی و حتی بهتر میتوانند پیگیر امورات باشند .
4- تبلیغات هجو انگیز بدور از منطق و صرفاً کسب رای با نادیده گرفتن اخلاق حرفه ای و استفاده از الفاظ خاص ، ما را فقط به یک نتیجه می رساند ، آیا لمپنیسم[1] در دامپزشکی در حال شکل گیری است؟! آیا هنوز بلوغ فکری و اندیشه و تحمل مخالف در ما نهادینه نشده که بتوانیم در فضای ارام و بدور از تنش واقعیتها استدلالها و اندیشه ها را مورد نقد قرار دهیم؟ هرپرسشی برایمان دشنه خنجر و هرپاسخی پاتکی از ناحیه دشمن تلقی میشود!!!!از الان خود را برنده و تمامیت خواه میپنداریم .لحظه ای درنگ نکرده ایم اگر رای و اعتماد کافی را کسب نکنیم جایگاهمان پس از انتخابات کجاست؟ چگونه به هم چشم بدوزیم در کنار هم در سمینار ها و همایشهای علمی و غیر علمی و یا حتی داخل مجموعه ای به نام نظام دامپزشکی با اندیشه های مختلف قرار گیریم ؟چگونه با هم تعامل اقتصادی کنیم !!!چگونه در دستگاههای اجرایی مطالباتمان را پیگیر شویم ؟ با قلدری و بد زبانی یا استفاده از سیاست ورزی و بیان خوش که لازمه رابطه است.؟!
به این اصل معتقدیمکه یا همه یا هیچ.دنیا را یا سفید میبینیم یا سیاه و نه خاکستری . اما واقعیت دنیامان خاکستری با همه خوب و بدیهایش است.
کاش به این باور برسیم نقد و پرسش کارشناسی و ارائه راهکار است که میتواند ما را در راهی که قدم گذاشتیم صرف نظر از نتیجه اش کمک کند.مگر غیر آن که همصدا و همپیمان از ارتقا جایگاه صنفی مان می گوییم.کاش بتوانیم روزی فریاد بزنیم زنده باد مخالف من.
باید بدانیم با واگذاری امور صدور پروانه ، خرید ملک نظام ، اگر برنامه ای رو به جلو نداشته باشیم در آذرماه 1401 با این سئوال مواجه میشویم شورای چهارم شما چه کردید؟ و در ذهنمان مثل همیشه این جمله میگذرد که قبلی بهتر بود!!!
از آنجا که در بررسی برنامه کاندیداهای محترمی که تا این لحظه اهداف خود را ارائه نموده اند اهداف و برنامه های کلی و مشابه بدون ارائه برنامه کاری به چشم می خورد ، در راستای اجرای اعتقاد خود ، صرف نظر از آنکه موفق به کسب رای اعتماد همصنفان خود شوم یا نه ، ببدور از هرگونه تنگ نظری در جهت پیشبرد امور ، برخی از جزئیات و راهکارهای برنامه ای خود را بر حسب الویت بیان می دارم که امیدوارم اگر هم موفق به راهیابی به درون شورا نشدم ، دوستان بتوانند از این نقشه راه در جهت ارتقای حرفه و صنف دامپزشکی استفاده نمایند.
1- مشکل عمده در حوزه درمانی ، اقدامات غیر مسئولانه و غیرمجاز افراد در حوزه درمان و پیشگیری (واکسیناسیون) میباشد.افزایش چشم گیر انواع پت شاپ و خدمات غیرحضوری و اینترنتی این حوزه را برای بسیاری از افراد غیر مجاز جذاب ساخته که لازم است اقدامات جدی و فوری در این خصوص در تعامل بخش دولتی و نظام دامپزشکی صورت گیرد.
2- همانگونه که مستحضرید ساختمان فعلی نظام با همت دامپزشکان محترم در تملک شورای نظام دامپزشکی قرار گرفته است.ایجاد ساختمانی در خور شان و جایگاه دامپزشکی و نیز خانه صنوف و انجمن های وابسته در لوای این نظام ، جهت صرفه جویی هزینه ها، ارتباط و انسجام بیشتر صنوف .
3- معتقد بوده و هستم دوقطبی به نام دولتی و خصوصی وجود ندارد.و همه ما قبل آنکه در بخش دولتی شاغل شویم دارای شماره نظام دامپزشکی بوده ایم (مگر برخی در موارد خاص) و پس از شدن از بدنه دولت به هر دلیلی (پایان طرح، قرارداد، بازخرید و ...) نیز دورباره از همین مرجع باید مجوز فعالیت اخذ نماییم.پس این فرصتی برای ماست تا از پتانسیل همکاران دولتی ، تجارب و روابط آنان با ارکان قدرت و تصمیم گیری برای کسب امکانات و ارتقا جایگاه نظام دامپزشکی بهره جوییم.
4- با مطالعه قانون نظام جامع دامپروری و دستورالعملهای مربوطه درمیابید ، قانون مذکور پتانسیلهای خوبی برای رشد ، ارتقا ، اشتغال دامپزشکان و سایر رده ها قرار داده که تاکنون بنا به دلایلی مورد غفلت واقع شده است.استفاده از این ظرفیتها ضمن ایجاد اشتغال موجب افزایش درامد نیز خواهد شد.
5- همانگونه مستحضرید با زمینه سازی انجام شده برای اشتغال دامپزشکان در کارخانجات مختلف غذایی از صنعت لبنیات تا روغن و ارد ، لازم است تا بیشتر از قبل نسبت به افزایش دانش علمی و عملی خود بکوشیم. برگزاری کلاسهای اموزشی عملی و کاربردی میتواند در این خصوص مفید باشد.
6- وارن بنیس می گوید :مدیران نالایق اغلب به نصیحت و مشاوره آخرین کسی که با او صحبت می‌نماید گوش می‌کند. ، تک محوری ، عدم اعتماد به بدنه کارشناسی افت بسیاری از سازمانهاست.که اسیب شناسی نظام نشان میدهد استفاده از تیم باتجربه و پیشکسوتان دولتی و خصوصی در اجرا و یا ارائه پیشنهاد به سازمان مرکزی میتواند در ارتقا نظام دامپزشکی مازندران و تکریم همکاران مفید باشد.
دکتر محمد حسن گلپایگانی
کاندیدای چهارمین دوره انتخابات شورای نظام دامپزشکی مازندران
Mhgolpa.blog.ir
[1] اصطلاحی است که نخستین بار کارل مارکس و فردریش انگلس در دومین کتاب مشترک خود به نام ایدئولوژی آلمانی (۱۸۴۵) بکار بردند. آنان در این اثر و آثار بعدی خود لومپن‌پرولتاریا را «خرده‌طبقه‌ای» از جامعه دانستند که برخلاف بورژوازی و پرولتاریا در تولید نقشی ندارد و در حاشیه اجتماع از راه‌های مشکوک مانند گدایی و واسطه‌گری و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند. لمپن مانند مردم عادی که ثمره کار و رنجشان به جیب الیگارشی و مونارشی می‌رود، تن به کار و تولید نمی‌دهد و چون سر نترس و گردن کلفتی دارد، اغلب در چپاول مردم توسط الیگارشی و مونارشی شرکت کرده و سهم خود را هر چند ناچیز، می‌گیرد. مشاغلی که لمپن به آن روی می‌آورد به هیچ وجه جنبه تولیدی نداشته و گردنه گیر (حال این گردنه ممکن است میدان تره بار باشد یا جای دیگر) و باج خور است.
